Bryan Johnson, een technologie-ondernemer die zijn fortuin verdiende door het betalingsplatform Braintree aan PayPal te verkopen, streeft radicale levensverlenging na met de vurigheid van een Silicon Valley-fanaat. Zijn laatste experiment? Een openbare, live gestreamde trip met psilocybine-paddenstoelen, geconsumeerd onder het toeziend oog van een miljoen kijkers en een koor van miljardair-bewonderaars. Dit spektakel gaat niet alleen over persoonlijke obsessie; het is een zorgvuldig samengestelde voorstelling die de grenzen vervaagt tussen wetenschappelijk onderzoek, zelfpromotie en de gedurfde ambitie van de technische elite om de regels van de sterfelijkheid te herschrijven.
Het streven naar onsterfelijkheid, live gestreamd
Johnson is niet verlegen over zijn doel: het bereiken van een ‘ontsnappingssnelheid voor een lang leven’, het punt waarop biologische veroudering wordt gestopt of teruggedraaid. Zijn methoden zijn extreem, waaronder plasmatransfusies van zijn zoon, een dagelijks regime van meer dan 100 pillen en zelfs Botox-injecties in zijn geslachtsdelen. Dit alles wordt minutieus gedocumenteerd op sociale media, niet als een privé-aangelegenheid, maar als een openbare demonstratie die is ontworpen om volgers te inspireren (en geld te verdienen) via zijn bedrijven Kernel (neurotech) en Blueprint (supplementen).
De paddotrip werd gepresenteerd als een evenement waar veel op het spel stond, compleet met flauwe graphics en de mogelijkheid voor bedrijfssponsoring. De ironie is de waarnemers niet ontgaan: een heilig ritueel van de tegencultuur, ooit synoniem met rebellie, is opnieuw verpakt als een machtsspel in Silicon Valley.
Het spektakel van rijkdom en invloed
De livestream trok een menigte tech-miljardairs die graag hun mening wilden geven. Marc Benioff, CEO van Salesforce, trok parallellen met de bijbelse Jacob’s Ladder en omlijstte Johnson’s zoektocht als een goddelijke onderneming. Naval Ravikant, oprichter van AngelList, heeft regelgevende hindernissen en bio-ethische zorgen openlijk van de hand gewezen en Johnson een ‘eenmans-FDA’ genoemd die ‘het pad baant’ voor innovatie. Hun enthousiasme onderstreept een breder sentiment binnen de technologiewereld: dat traditionele wetenschap te traag is en dat radicale zelfexperimenten de enige weg naar vooruitgang zijn.
Johnson zelf bleef zich grotendeels onbewust tijdens de vijf uur durende uitzending, coconed in een verzwaarde deken met een oogmasker terwijl zijn biometrie werd gecontroleerd. De absurditeit van de situatie werd vastgelegd door journalist Ashlee Vance, die opmerkte dat Johnson zich concentreerde op wat hij wilde zeggen, en niet op het spektakel dat zich om hem heen afspeelde.
Een moderne echo van de psychedelische geschiedenis
Het experiment van Johnson is niet geheel nieuw. In de jaren zestig was de Harvard-psycholoog Timothy Leary een voorstander van psychedelica als hulpmiddel voor geestverruiming, in lijn met een culturele beweging die ruimtemigratie, intelligentieverbetering en levensverlenging omarmde. Leary werkte samen met artiesten als Allen Ginsberg en Ken Kesey, wier LSD-aangedreven exploits werden vereeuwigd in Tom Wolfe’s “The Electric Kool-Aid Acid Test.”
Het belangrijkste verschil is de context. Waar de psychedelica van Leary verbonden waren met artistieke verkenning, worden die van Johnson geframed als een onderneming, gesteund door rijkdom en gedreven door het meedogenloze streven naar technologische dominantie. Johnson’s moderne versie van psychedelica gaat minder over transcendentie en meer over optimalisatie.
De toekomst van biohacking?
De openbare paddotrip van Johnson is een berekende zet. Terwijl academische onderzoekers psychedelica al onderzoeken voor therapeutische voordelen, wil Johnson de praktijk op zijn eigen voorwaarden legitimeren en populariseren. Deze aanpak, geïllustreerd door Ravikants oproep tot ‘duizend Bryans’ die grenzen verleggen, vertegenwoordigt een groeiende trend: de technische elite omzeilt traditionele instituties om de wetenschappelijke vooruitgang te versnellen door middel van zelfexperimenten.
Het experiment eindigt met Johnson die uit zijn cocon wordt gewekt, zijn hersenactiviteit wordt geregistreerd en zijn speeksel wordt verzameld voor analyse. Deze scène vat de kern samen van Johnsons revolutie op het gebied van de levensduur: een steriel, beige schouwspel dat wordt gadegeslagen door de rijksten ter wereld, terwijl de belofte van onsterfelijkheid ongrijpbaar en toch verleidelijk binnen handbereik blijft.
